SWD (Snajperskaja Wintowka Dragunowa)

?ród?o: www,opisybroni.republika.pl

SWD (Snajperskaja Wintowka Dragunowa) to radziecki samopowtarzalny karabin wyborowy skonstruowany przez Jewgienija Dragunowa. Konkurs na radziecki samopowtarzalny karabin wyborowy (Snajperskaja Samozariadnaja Wintowka) rozpocz?to 1958r, w konkursie bra?y udzia? biura konstrukcyjne Fiodora Barinowa, Jewgienija Simonowa, Aleksandra Konstantinowa i Jewgienija Dragunowa. Prace nad samopowtarzalnym karabinem wyborowym prowadzono równie? w biurze konstrukcyjnym Michai?a Ka?asznikowa, jednak konstruktor wycofa? si? z konkursu. Nowy karabin wyborowy mia? by? broni? skonstruowan? od podstaw, w odró?nieniu od wcze?niejszych radzieckich karabinów wyborowych które by?y odmianami podstawowych karabinów piechoty. W 1960r przeprowadzono próby fabryczne, po których do dalszego etapu wybrano karabin SWD-137 Simonowa, 2B-W10 Konstantinowa oraz SSW-61 Dragunowa.

Nied?ugo po próbach fabrycznych karabin SWD-137 odrzucono jako nie spe?niaj?cy wymaga?, tak wi?c w ostatnim etapie konkursu bra? udzia? karabin 2B-W10 i SSW-61. Karabin Konstantinowa posiada? wiele elementów wykonanych metod? t?oczenia, dzi?ki czemu jego wykonanie by?o mniej materia?och?onne i czasoch?onne w porównaniu z broni? Dragunowa. Karabin skonstruowany przez Dragunowa charakteryzowa? si? jednak lepsz? celno?ci?, niezawodno?ci? i wytrzyma?o?ci?, dlatego te? w 1963r zosta? wprowadzony do uzbrojenia armii radzieckiej, gdzie zast?pi? wyborow? odmian? karabinu powtarzalnego Mosin 1891/30 . 

SWD dzia?a na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, zastosowano uk?ad gazowy z dwupo?o?eniowym regulatorem, krótkim skokiem t?oka gazowego oraz rur? gazow? umieszczon? nad luf?. Spr??yn? powrotn? t?oka gazowego owini?to wokó? t?oczyska. Bro? posiada zamek z trzema ryglami ryglowany poprzez obrót w lewo.

Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zespó? ruchomy zatrzymuje si? w tylnym po?o?eniu. Ze wzgl?du na brak d?wigni zatrzasku zamka zwolnienie zespo?u ruchomego w przednie po?o?enie mo?liwe jest jedynie poprzez nieznaczne odci?gni?cie r?czki zamkowej w tylne po?o?enie. Urz?dzenie powrotne sk?ada si? z dwóch spr??yn umieszczonych jedna za drug?, pierwsza spr??yna powrotna znajduje si? w kanale suwad?a.

Karabin posiada mechanizm spustowy z przerywaczem oraz mechanizm uderzeniowy z kurkiem zakrytym i iglic? swobodn?. Mechanizm spustowy umo?liwia strzelanie jedynie ogniem pojedynczym. Zastosowano bezpiecznik samoczynny uniemo?liwiaj?cy oddanie strza?u przy niezaryglowanym zamku oraz bezpiecznik nastawny blokuj?cy spust, szyn? spustow? i uniemo?liwiaj?cy prze?adowanie. Umieszczona po prawej stronie komory zamkowej d?wignia bezpiecznika nastawnego w po?o?eniu górnym (bro? zabezpieczona) zas?ania wyci?cie dla r?czki zamkowej przechodz?ce w okno wyrzutowe. Komor? zamkow? wykonano ze stali poprzez frezowanie.

Karabin zasilany jest rosyjskim nabojem karabinowym 7,62x54R mm. Zasilanie odbywa si? ze stalowego dwurz?dowego magazynka ?ukowego z dwupozycyjnym wyprowadzeniem o pojemno?ci 10 naboi. Gniazdo magazynka znajduje si? pod komor? zamkow?, przed chwytem pistoletowym. Pomi?dzy gniazdem magazynka a kab??kiem spustu umieszczono d?wigni? zatrzasku magazynka. Karabin posiada luf? wyposa?an? w chromowany przewód o prawoskr?tnym gwincie z czterema bruzdami. Skok gwintu w karabinach wyprodukowanych przed 1990r wynosi 320mm, natomiast skok gwintu w karabinach wyprodukowanych po 1990r wynosi 240mm. Lufa zako?czona jest szczelinowym t?umikiem p?omieni, pod luf? znajduje si? zaczep do mocowania bagnetu 6H3 lub 6H4. SWD posiada drewniane ?o?e z umieszczonymi po bokach otworami wentylacyjnymi oraz drewnian? kolb? sta?? z umieszczonym na ?rodku wyci?ciem i przedni? ?ciank? pe?ni?c? rol? chwytu pistoletowego. Na kolbie znajduje si? regulowana poduszka policzkowa. Nowsze karabiny SWD charakteryzuj? si? kolb? oraz ?o?em wykonanym z tworzywa sztucznego. Rozk?adanie cz??ciowe nast?puje poprzez od??czenie pokrywy komory zamkowej oraz od??czenie komory spustowej. Po lewej stronie komory zamkowej znajduje si? szyna do bocznego monta?u celownika optycznego. Bro? mo?na roz?o?y? bez od??czania celownika od komory zamkowej, jednak instrukcja obs?ugi nakazuje od??czenie celownika od karabinu po zako?czeniu strzelania. Pierwszy i najbardziej popularny celownik optyczny przeznaczony do SWD to PSO-1 (Pricel Snajperskij Opticzeskij 1) o powi?kszeniu 4x. Bro? mo?e by? równie? wyposa?ona w inne celowniki optyczne lub noktowizyjne. Karabin posiada mechaniczne przyrz?dy celownicze sk?adaj?ce si? z muszki w pó?otwartej os?onie oraz celownika krzywkowego ze szczerbink?. Celownik charakteryzuje si? nastawami od 100 do 1200m co 100m.

Celownik optyczny PSO-1 posiada powi?kszeniem 4x, ?rednic? obiektywu wynosz?c? 24mm oraz pole widzenia wynosz?ce 6 stopni. Obudowa wyposa?ona jest w integralny boczny monta? umo?liwiaj?cy przymocowanie celownika do szyny umieszczonej po lewej stronie komory zamkowej karabinu SWD. Znak celowniczy umieszczony na ?rodku siatki celowniczej odpowiada ?redniemu punktowi trafienia podczas strzelania na 1000m, ni?ej umieszczono znaki celownicze odpowiadaj?ce ?redniemu punktowi trafienia podczas strzelania na 1100m, 1200m oraz 1300m. Siatka celownicza posiada podzia?k? umo?liwiaj?c? ocen? odleg?o?ci na podstawie widocznego w celowniku wyprostowanego cz?owieka (przy za?o?eniu ?e wzrost cz?owieka wynosi 1,7m). Podzia?ka do oceny odleg?o?ci posiada oznaczenia odpowiadaj?ce odleg?o?ciom od 200m do 1000m co 200m. PSO-1 wyposa?ony jest w pod?wietlan? na zielono siatk? celownicz? oraz ekran luminescencyjny umo?liwiaj?cy wykrywanie ?róde? ?wiat?a podczerwonego. Na górnej powierzchni obudowy celownika znajduje si? b?ben odleg?o?ciowy, natomiast po prawej stronie b?ben poprawki bocznej. Siatka celownicza nie jest centryczna, tak wi?c podczas zmiany ustawie? celownika siatka celownicza zmienia po?o?enie. W tylnej cz??ci obudowy umieszczono gumowy ocznik u?atwiaj?cy zachowanie prawid?owej odleg?o?ci pomi?dzy okiem a okularem. Wed?ug instrukcji obs?ugi celownik PSO-1 nale?y od??czy? od broni po zako?czeniu strzelania.

SWD powinien by? zasilany wyborowymi odmianami naboju 7,62x54R mm. Nabój wyborowy 7N1 skonstruowany przez Wiktora Sobielnikowa w latach 60. posiada pocisk pe?nop?aszczowy ze stalow? przedni? cz??ci? rdzenia, o?owian? cz??ci? tyln? oraz o?owian? koszulk? umieszczon? wokó? przedniej cz??ci rdzenia. Pocisk naboju 7N1 charakteryzuje si? mas? 9,9g oraz pr?dko?ci? pocz?tkow? 826m/s podczas strzelania z SWD. Inna odmiana wyborowa naboju 7,62x54R mm to wprowadzony do uzbrojenia w 1999r nabój 7N14 wyposa?ony w pe?nop?aszczowy pocisk z rdzeniem o?owianym. Pocisk naboju 7N14 charakteryzuje si? mas? 9,84g oraz pr?dko?ci? pocz?tkow? 829m/s podczas strzelania z SWD. Wykorzystanie innych odmian naboju 7,62x54R mm jest mo?liwe, jednak powoduje wzrost rozrzutu. Karabiny produkowane od 1990r posiadaj? skok gwintu wynosz?cy 240mm zamiast wcze?niejszego 320mm. Nowy skok gwintu powoduje lepsz? stabilizacj? pocisków przeciwpancerno zapalaj?cych B-32 oraz smugowych T-46M, jednak nie wp?ywa dobrze na celno?? podczas strzelania nabojem 7N1.

W-70 to skonstruowana w po?owie lat 60. odmiana SWD wyposa?ona w mechanizm spustowy umo?liwiaj?cy strzelanie ogniem pojedynczym i ci?g?ym. Karabin zasilany by? nabojem 7,62x54R mm, zasilanie odbywa?o si? z dwurz?dowego magazynka ?ukowego z dwupozycyjnym wyprowadzeniem o pojemno?ci 20 naboi. W-70 posiada? krótsz? i bardziej masywn? luf? oraz dwójnóg przymocowany do wylotowej cz??ci lufy. Dwójnóg wyposa?ony by? w mechaniczny kompensator podrzutu, dzi?ki czemu karabin podczas strzelania 3 strza?owymi seriami charakteryzowa? si? podobn? celno?ci? do karabinka maszynowego (karabinu maszynowego zasilanego nabojem po?rednim) RPK. Karabin W-70 nie zosta? wprowadzony do uzbrojenia i nie by? produkowany seryjnie.

SWD-S to skonstruowana w latach 80. odmiana wyposa?ona w od??czan? kolb? drewnian? z wyci?ciem i przedni? ?ciank? pe?ni?c? rol? chwytu pistoletowego, bro? przeznaczona by?a dla wojsk powietrznodesantowych. Natomiast SWDS to skonstruowana w latach 90. odmiana wyposa?ona w oddzielny chwyt pistoletowy wykonany z tworzywa sztucznego, metalow? kolb? sk?adan? na lew? stron? komory zamkowej, bardziej masywn? luf? oraz nowy t?umik p?omieni. Karabin nie posiada zaczepu do mocowania bagnetu. SWD-S oraz SWDS zasilane s? nabojem 7,62x54R mm, zasilanie odbywa si? z dwurz?dowego magazynka ?ukowego z dwupozycyjnym wyprowadzeniem o pojemno?ci 10 naboi.

SWU (Snajerskaja Wintowka Ukorocziennaja) to odmiana skonstruowana w uk?adzie bez kolby w?a?ciwej (bull pup). SWU podobnie jak wi?kszo?? konstrukcji w uk?adzie bez kolby w?a?ciwej charakteryzuje si? uk?adem liniowym (punkt podparcia stopki kolby umieszczony na jednej linii z luf?). Karabin zasilany jest nabojem 7,62x54R mm, zasilanie odbywa si? z dwurz?dowego magazynka ?ukowego z dwupozycyjnym wyprowadzeniem o pojemno?ci 10 naboi. Gniazda magazynka znajduje si? pod komor? zamkow?, za chwytem pistoletowym. D?wigni? zatrzasku magazynka umieszczono za gniazdem magazynka. Mechanizm spustowy umo?liwia strzelanie jedynie ogniem pojedynczym. SWU posiada nieznacznie krótsz? luf? od SWD, na ko?cu lufy znajduje si? urz?dzenie wylotowe pe?ni?ce rol? hamulca wylotowego oraz t?umika p?omieni. Po lewej stronie komory zamkowej umieszczono szyn? do bocznego monta?u celownika optycznego. Zastosowano równie? sk?adane mechaniczne przyrz?dy celownicze. Na podstawie SWU skonstruowano karabin SWU-A (Snajperskaja Wintowka Ukorocziennaja Awtomaticzeskaja) wyposa?ony w mechanizm spustowy umo?liwiaj?cy strzelanie ogniem pojedynczym i ci?g?ym. Karabin SWU wyposa?ony w dwójnóg nosi oznaczenie SWU-S (S od Soszka), natomiast odmiana wyposa?ona w dwójnóg oraz mechanizm spustowy umo?liwiaj?cy strzelanie ogniem pojedynczym i ci?g?ym posiada oznaczenie SWU-AS.

SWDK (Snajperskaja Wintowka Dragunowa Krupnokalibiernaja) to odmiana zasilana nabojem 9,3x64mm 7N33. Zasilanie odbywa si? z dwurz?dowego magazynka ?ukowego z dwupozycyjnym wyprowadzeniem o pojemno?ci 10 naboi, magazynek wykonano z tworzywa sztucznego. Zastosowano wykonane z tworzywa sztucznego ?o?e, oddzielny chwyt pistoletowy oraz metalow? kolb? sk?adan? na lew? stron? komory zamkowej.

Na kolbie znajduje si? gumowa stopka oraz poduszka policzkowa. Karabin wyposa?ony jest w luf? zako?czon? szczelinowym t?umikiem p?omieni, bro? nie posiada zaczepu do mocowania bagnetu. Po lewej stronie komory zamkowej umieszczono szyn? do bocznego monta?u celownika optycznego. Celownik przeznaczony do stosowania na SWDK to 1P70 "Giperon" o powi?kszeniu 3-10x. Zastosowano równie? w mechaniczne przyrz?dy celownicze sk?adaj?ce si? z muszki w pó?otwartej os?onie oraz celownika krzywkowego ze szczerbink?.

Typ 79, Typ 85 oraz NDM 86 to chi?skie bezlicencyjne kopie karabinu wyborowego SWD. Karabiny Typ 79 oraz Typ 85 stanowi? uzbrojenie armii chi?skiej, natomiast NDM 86 przeznaczony jest na rynek cywilny. Inna kopia SWD to iracki karabin wyborowy Al Kadesiya produkowany do 1991r, kiedy to podczas pierwszej wojny w zatoce perskiej zniszczona zosta?a fabryka w której by? produkowany. Po zako?czeniu wojny produkcji nie wznowiono. Karabiny wyborowe SWD oraz odmiany tej broni produkowane by?y jedynie w ZSRR, Iraku oraz Chinach. Nie jest to dziwne bior?c pod uwag? ?e zapotrzebowanie na karabiny wyborowe jest mniejsze ni? na karabinki automatyczne i karabiny maszynowe.

Pierwsze karabiny wyborowe SWD zakupiono dla Wojska Polskiego w latach 60., ogó?em Wojsko Polskie posiada?o oko?o 1300 karabinów tego wzoru. SWD nie by? produkowany w Polsce, tak wi?c wszystkie karabiny wykorzystywane w Wojsku Polskim by?y produkcji radzieckiej. Co ciekawe Wojsko Polskie nie wykorzystywa?o w du?ych ilo?ciach wyborowego naboju 7N1, tak wi?c strzelania prowadzono z u?yciem naboju ?PS (nabój wyposa?ony w pocisk pe?nop?aszczowy z rdzeniem stalowym i o?owian? koszulk?), co mia?o niekorzystny wp?yw na celno??. Nabój 7N1 by? natomiast znacznie cz??ciej wykorzystywany w karabinach SWD nale??cych do polskiej Milicji Obywatelskiej.

SWD-M to skonstruowana w Polsce zmodernizowana odmiana SWD. Prace nad karabinem SWD-M prowadzono w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia w ramach programu Baryt. SWD-M nie by? produkowany od podstaw, wszystkie karabiny skonstruowano poprzez modyfikacj? "oryginalnych" SWD. Pierwsze prototypy wyposa?one by?y w celownik optyczny LD-6 o powi?kszeniu 6x oraz dwójnóg przymocowany do zaczepu bagnetu umieszczonego na lufie, jednak rozwi?zanie takie nie wp?ywa?o korzystnie na celno??. Ostateczna wersja karabinu SWD-M posiada celownik optyczny LD-6, now? luf? wyprodukowan? w Zak?adach im. Hipolita Cegielskiego oraz dwójnóg przymocowany do obejmy umieszczonej wokó? ?o?a. Karabin zasilany jest nabojem 7,62x54R mm, zasilanie odbywa si? z dwurz?dowego magazynka ?ukowego z dwupozycyjnym wyprowadzeniem o pojemno?ci 10 naboi.  Pocz?tkowo zak?adano zmodyfikowanie 900 karabinów SWD do standardu SWD-M, jednak ostatecznie powsta?o 10 karabinów pierwszej serii prototypowej, 10 karabinów drugiej serii prototypowej oraz 148 karabinów "seryjnych". Brak ?rodków oraz przyst?pienie Polski do NATO (tym samym przej?cie z rosyjskiego naboju 7,62x54R mm na standardowy natowski nabój 7,62x51mm) spowodowa?y zako?czenie programu.

SWD by? jednym z pierwszych produkowanych seryjnie samopowtarzalnych karabinów wyborowych. Bro? charakteryzuje si? dobr? niezawodno?ci?, trwa?o?ci? oraz niewielk? mas?. Rozk?adanie poprzez od??czenie pokrywy komory zamkowej wymusi?o jednak zastosowanie bocznego monta?u celownika optycznego, co nie wydaje si? dobrym rozwi?zaniem w karabinie wyborowym. Do?? cz?sto mo?na spotka? si? z opiniami wed?ug których celownik optyczny karabinu SWD nie "trzyma zera", co po cz??ci mo?e by? spowodowane zalecanym przez instrukcj? obs?ugi od??czaniem celownika od karabinu po zako?czeniu strzelania. Karabin wyborowy SWD nadal znajduje si? w uzbrojeniu armii rosyjskiej.

SWD wyposa?ony w dwójnóg oraz lunet? Minuta o powi?kszeniu 3-9x





Siatka celownika optycznego PSO-1

?ród?o: LINK